Ang Ballpen Ko
Hirap akong sumulat sa Filipino. Kung tutusin, ito ang pinaka-unang blog ko sa ating Wikang Pambansa. Pero, bakit ko nga bang naisip na gamitin ang Filipino?
Kasi... dahil kay Bob Ong, ang paborito kong Filipino author. Na-inspire ako sa libro niyang "Stainless Longganisa". Filipino ang ginagamit niyang wika sa pagsusulat. In his honor, pipilitin kong gumuwa ng babasahin sa wikang hindi ko pa na-master. Pero hanggang Taglish lang yata ang kaya ko.
Nahihintulad ko ang "Stainless Longganisa" sa isang importanteng handbook tungkol sa pagsusulat, pagiging manunulat, at paglalakbay ng manunulat tungo sa pagtupad ng pangarap. Nakukwento ang mga iyon ni Bob Ong from his experiences. (Ay! English na naman! Hehehe!)
Siguro nagagandahan ako sa libro dahil may plano akong maging author. Ang problema nga lang, hindi ko alam kung anong topic ang isusulat ko. Basta gusto kong makasulat ng libro. Yun na yun! Pero sabi nga ni Bob Ong, marami pang sakripisyo ang kailangan at marami pang rejection ang matatanggap bago pa maabot yun.
Ngayon pa lang, namumuhunan na ko ng mga 'credentials'. Na-publish na ang mga poems ko sa Meg at Candy Magazine. Masaya ako nang inedit pa nila ang mga gawa ko. Hehehe... Hindi man ako nanalo ng "Poem of the Month", sobra sa okay na sa akin ang makita ng mga teenagers ng Pinas ang mga poem ko. Yipee! Pero incomparable happiness talaga ang nadama ko nang first time mapublish ang pinadala kong "Letter to the Editor" sa Game! Magazine. Para akong lumilipad noon.
Naka-relate ako sa libro dahil isa sa mga pangarap ko ang maging writer. Nagkakaproblema din pala si Bob Ong kung saan kukuha ng inspirasyon sa paggawa ng kanyang mga obra. Hay! Inspirasyon talaga ang number one ingredient sa lahat! Kung wala iyon, hindi ako nakakapagsulat.
Dito na nagtatapos ang latest blog entry ko. Uhm, hindi ko alam kung makakasulat pa ulit ako gamit ang Filipino. Mas kumportable kasi ako sa Ingles. In school, I was trained to use English in writing my articles. Pero kahit na mahirap mag-Filipino, naappreciate ko pa rin ang kagandahan nito. Sana nga pala, hindi ako mentally umaabsent sa mga Filipino subject noon. Hehehe! :)
Kasi... dahil kay Bob Ong, ang paborito kong Filipino author. Na-inspire ako sa libro niyang "Stainless Longganisa". Filipino ang ginagamit niyang wika sa pagsusulat. In his honor, pipilitin kong gumuwa ng babasahin sa wikang hindi ko pa na-master. Pero hanggang Taglish lang yata ang kaya ko.
Nahihintulad ko ang "Stainless Longganisa" sa isang importanteng handbook tungkol sa pagsusulat, pagiging manunulat, at paglalakbay ng manunulat tungo sa pagtupad ng pangarap. Nakukwento ang mga iyon ni Bob Ong from his experiences. (Ay! English na naman! Hehehe!)
Siguro nagagandahan ako sa libro dahil may plano akong maging author. Ang problema nga lang, hindi ko alam kung anong topic ang isusulat ko. Basta gusto kong makasulat ng libro. Yun na yun! Pero sabi nga ni Bob Ong, marami pang sakripisyo ang kailangan at marami pang rejection ang matatanggap bago pa maabot yun.
Ngayon pa lang, namumuhunan na ko ng mga 'credentials'. Na-publish na ang mga poems ko sa Meg at Candy Magazine. Masaya ako nang inedit pa nila ang mga gawa ko. Hehehe... Hindi man ako nanalo ng "Poem of the Month", sobra sa okay na sa akin ang makita ng mga teenagers ng Pinas ang mga poem ko. Yipee! Pero incomparable happiness talaga ang nadama ko nang first time mapublish ang pinadala kong "Letter to the Editor" sa Game! Magazine. Para akong lumilipad noon.
Dito na nagtatapos ang latest blog entry ko. Uhm, hindi ko alam kung makakasulat pa ulit ako gamit ang Filipino. Mas kumportable kasi ako sa Ingles. In school, I was trained to use English in writing my articles. Pero kahit na mahirap mag-Filipino, naappreciate ko pa rin ang kagandahan nito. Sana nga pala, hindi ako mentally umaabsent sa mga Filipino subject noon. Hehehe! :)
Comments